Vensters
-
Geweest
Een tentoonstelling over de ervaring van ruimte. Hoe beleef je de wereld, zowel diep van binnen als om je heen? Kunstenaars zijn bij uitstek in staat om een andere blik op onze vertrouwde omgeving en op onszelf te werpen. Een nieuw venster te openen.
Wat maakt een plek prettig, of juist niet? Kan dezelfde omgeving voor de een troosteloos zijn en voor de ander troostrijk? Hebben gevoelens en herinneringen ook een eigen ruimte?
In de tentoonstelling Vensters staat de zintuigelijke beleving van ruimte centraal. Ruimte in de breedste zin van het woord: van bekende elementen uit de openbare omgeving, de inrichting binnenshuis, lichaamsstructuur, het interne ‘geheugenpaleis’ tot aan landschapsvormgeving. En niet alleen in visuele zin. Juist ruiken, horen en voelen zijn bepalend voor de ervaring van ruimte.
Daarbij duiken de kunstenaars die Museum IJsselstein heeft benaderd voor deze tentoonstelling zowel diep in hun eigen binnenwereld, als dat ze de bezoeker uitnodigen om de wereld door de ogen van een ander te bekijken. Of juist om de ogen te sluiten, en te durven vertrouwen op andere zintuigen die ons meer over de ruimte in en om ons heen vertellen.
Ook krijgt in Vensters de meest recente tentoonstelling Mens maakt landschap maakt mens een vervolg: landschapsarchitectuur gaat immers bij uitstek over (de vermeende maakbaarheid van) onze omgeving. In een buitenexpositie wordt een geschiedenis van cultuurlandschap het Groene Hart getoond.
Vensters biedt een blik op de veelvoud aan beleving van ruimte.
-
Marwan Bassiouni
We leven in een seculiere maatschappij, waarin religie grotendeels onzichtbaar is. De Prayer Rug Selfies bieden je als kijker een intieme blik op een kortstondig heilige ruimte, gecreëerd op een plek die doorgaans geen enkele religieuze associatie heeft.
-
Robbie Cornelissen
In de film Het Grote Geheugen kijken we in het hoofd van Cornelissen. Waar blijven zijn gedachten als ze eenmaal zijn gedacht, waar slaat hij zijn herinneringen op?
-
Anna Reerds
Zowel Soelaas als de serie Flats bieden een blik op het leven van de ander, maar daardoor juist ook op ons eigen leven. De werken nodigen de kijker uit om vragen te stellen: zo’n flat, wie wonen daar dan? Al die verschillende mensenlevens. Hoe bewegen zij zich in hun ruimte, hoe zou de inrichting zijn?
-
Johannes Schwartz
In Blindenzimmer is de centrale vraag: ‘Hoe dicht kun je bij de ruimtelijke voorstelling van een blinde bewoner komen?’ Uitgerekend via een medium waar die persoon geen toegang toe heeft.
-
Eva Spierenburg
Het werk van Spierenburg gaat over de binnenruimte, en hoe de gebeurtenissen van de omringende wereld daarin sporen achterlaten. Daarbij speelt de huid een belangrijke rol. Want de eigen ruime is fluïde: hier versmelten binnen en buiten, met de huid als grens die alles bij elkaar houdt.