Vensters
Eva Spierenburg
Van Eva Spierenburg zijn twee werken uit de serie Hidden Remains (2020 - …) te zien: Cavity (2020) en Restored (2021). Ook toont MIJ haar installatie And it accidentally took the shape of something important (2019).
Eva Spierenburg (Lelystad, 1987) won op 21 september de Koninklijke Prijs voor de Vrije Schilderkunst 2022. De werken waarmee ze zichzelf daar presenteerde, Untitled Attempts, vormen als het ware de voltooing van de stap die ze met Hidden Remains zette: een terugkeer naar de schilderkunst, maar dan op háár manier. ‘Ik voelde me na mijn afstuderen in Fine Arts beperkt door die rechthoek van het schildersdoek aan de muur,’ vertelt Eva. ‘Ik ben andere media gaan verkennen, maakte installaties. Met Hidden Remains, waarvan twee werken tijdens Vensters te zien zijn, vond ik een manier om het sculpturale met schilderen te verenigen, zonder compromis: een mix van verf, installatie, grillige kaders, herinneringen, verbeelding, specifieke referenties en mijn eigen associaties. Dat het vervolg daarop, Untitled Attempts, nu met deze prijs beloond wordt, voelt als een prachtige erkenning.’
De grenzen van ruimte
‘Ruimte is voor mij onder andere persoonlijke bewegingsruimte - letterlijk dus, om me heen - en vrijheid in mijn werk. Maar dat werk zelf gaat om de binnenruimte, en hoe de gebeurtenissen van de omringende wereld daarin sporen achterlaten. Daarin speelt de huid een belangrijke rol. Want de eigen ruime is fluïde: hier versmelten binnen en buiten, met de huid als grens die alles bij elkaar houdt. Elke ruimte heeft een grens, een huid. Zonder afscheiding vloeit alles in elkaar over en raak je verloren. Ruimtes bestaan juist omdat er beperkingen zijn.’
Hidden Remains
‘Hidden Remains onstond uit het verlangen om, na een periode van veel sculpturaal werk, weer een venster aan de muur te maken. Maar dan niet op een klassiek canvas. De vormen die ik koos komen altijd voort uit iets dat ik in werkelijkheid zag: De vorm van Cavity is een holte in een rots in China, en bij Restored was er daadwerkelijk een raam. Dat zag ik tijdens een avondwandeling, een scherp verlicht kader in het diffuse donker. Zo’n overweldigend teken van menselijk leven, het binnengebied van een ander. In het werk zijn objecten verzonken die teruggaan op het overlijden van mijn vader. Rituele voorwerpen, als het ware, zoals het super zwarte gat - een nieuwe ruimte.’
And it accidentally took the shape of something important
‘De installatie de bij MIJ te zien is, And it accidentally took the shape of something important, is ook afgeleid van een vorm die ik zag. In dit geval een drogend kinderbroekje aan een waslijn in de zon, in China – waar ik 2018 voor een residency was. In de ruimte tussen de broekspijpen zag ik een Buddha-beeld. Leegte nam de vorm van van iets herkenbaars. Zo kan elk kader, elk venster, je weer een nieuwe blik geven. Uiteindelijk gaat ook leegte over ruimte.’
Eva Spierenburg | Hidden Remains (Cavity) | 2020
