Afgelopen zaterdag hadden we een zeer geslaagde middag rondom de tentoonstelling mens maakt landschap maakt mens. Conservator Amy Stenvert interviewde Arnold Hoogerwerf en Dennis l'Ami, Esther Polak en Ivar van Bekkum, Wumen Ghua, en Jeroen Komen.
De foto's zijn gemaakt door Sabine Metz.
Kunstenaarsduo PolakVanBekkum maakte speciaal voor mens maakt landschap maakt mens een nieuwe serie Graaschoreografieën, in het weiland aan de voet van de IJsselsteinse Gerbrandytoren. Maar hoe doen Esther Polak en Ivar van Bekkum dat eigenlijk?
De vier korte video's hieronder geven een indruk:
Meer informatie over PolakVanBekkum, de IJsselsteinse Graaschoreografieën en de bijbehorende dagboekfragmenten vind je hier >>
In aanloop naar het Open Huis dat op zondag 4 september bij de IJssel ateliers gehouden wordt, exposeren de kunstenaars die daar hun werkplek hebben bij Museum IJsselstein.
De IJssel ateliers zijn 8 atelierruimtes in een voormalige varkenskraamstal aan de Hollandse IJssel, bij jachthaven Marnemoende. Hier maken verschillende kunstenaars, ieder vanuit de eigen discipline, beeldend werk. In het museum is t/m 4 september een kleine expositie te zien. Een aantal van de werken is te koop.
Hier in beeld, vlnr, werk van: Marie-Louise Wijsmuller, Oscar Riezebos en Willem van der Wiel.
In het museum ligt een flyer met de details over het Open Huis, en een stencil met meer informatie over het werk en de kunstenaars.
Vanaf vandaag hangt bij MIJ een bijzondere installatie van Erwin Thomasse: Turn Panic Into Magic. Het werk is een bruikleen van het Van Abbemuseum, in het kader van hun collectiepresentatie Dwarsverbanden.
Een lichtbak knippert langzaam aan en uit op het ritme van een ademhalingstechniek om paniekaanvallen te bezweren. Twee en een halve seconden in, vijf seconden uit, twee seconden pauze en opnieuw. Op het dak van het Van Abbemuseum in Eindhoven staat vanaf voorjaar 2022 dezelfde zin in grote lichtletters, een optimistische wensgedachte voor onze ingewikkelde tijd.
Erwin Thomasse, Turn Panic into Magic, 2021
Deze installatie van Thomasse maakte onderdeel uit van de collectiepresentatie Dwarsverbanden in het Van Abbemuseum. In de eerste editie – getiteld Dwarsverbinding - presenteerden Marcel van den Berg (1978) en Erwin Thomasse (1972) nieuw werk waarin zij kritisch reflecteerden op de heersende cultuur van eindeloze herhaling. Op internet, televisie, maar ook in instellingen als musea, wordt continu dezelfde informatie rondgepompt. De herhaling perverteert de betekenis – de waarheid – van wat wordt gezegd en gemaakt. Van den Berg en Thomasse wilden letterlijk de straat op en nodigden bezoekers uit hun werk voor een tijdje in huis, op het werk of op school te exposeren. Museum IJsselstein is een van de geselecteerde locaties waar het werk wordt getoond.
De volgende werken zijn uitgeleend:
Marcel van den Berg, The Most Beautifullest Thing in This World, 2021
Van den Berg maakte voor de tentoonstelling in het Van Abbemuseum een honderdtal schilderijen gebaseerd op zijn eigen platencollectie. Ze worden getoond op de wand en zijn te zien in enorme platenkisten. De schilderijen zijn zowel een ode aan de muziek, als ook een biografisch portret van Van den Bergs muzieksmaak.
Erwin Thomasse, Turn Panic Into Magic, 2021
Thomasse realiseerde een lichtwerk dat bestaat uit vijf ritmisch knipperende lichtbakken met de zin Turn Panic Into Magic. De lichtbakken zijn los van elkaar uitgeleend. Op deze manier ontstaat er een nieuwe verbondenheid tussen de verschillende plekken waar de lichtbakken hangen, als een verspreid, zacht ademend netwerk.
Op zaterdag 16 april opende MIJ de nieuwe tentoonstelling Verwantschap. Hieronder zie je een foto-impressie van de dag.
We hadden het niet beter kunnen treffen: stralend lenteweer op de dag van de opening! In Verwantschap staat de rol centraal die afkomst speelt bij de vorming van identiteit. Het programma viel uiteen in drie delen, waarvan je hieronder een sfeer-impressie ziet.
Alle foto's zijn genomen door Jassir Jonis, Goedkroon.
In de ochtend vond de boekpresentatie van Schaduwfamilie: de zoektocht van donorkinderen plaats. Ook de bijbehorende buitententoonstelling werd geopend.
Na de lunch openden kunstenaar Florian Braakman en Groep 4 van de Agnesschool hun fotoproject over de eigen omgeving voor vrienden en familie.
Tijdens het officiële openingsmoment in de namiddag was het voor de derde keer volle bak in het museum; wat heerlijk dat dat weer kan!
Op zaterdag 16 april opent in Museum IJsselstein de nieuwe tentoonstelling Verwantschap.
Opening: 16 april 2022, 16.00 - 18.00 uur
Voor deze expositie, met werk in het museum en in de openbare ruimte van IJsselstein, werken we onder meer samen met documentair fotograaf Florian Braakman. Er worden twee films uit zijn serie In Between Homes getoond, en zijn fotoproject Broer. In dit project portretteert hij alle jongens en mannen die hem in zijn buurt vriendschappelijk met 'broer' groeten. In het IJsselsteinse Vestingplantsoen is de fototentoonstelling Schaduwfamilie. De zoektocht van donorkinderen te zien. Halfzussen Vera de Lange en Linda Sprado onderzochten hiervoor de impact die het heeft als je je biologische vader niet kent. Zij spraken donorkinderen, en lieten hen vastleggen door de Amerikaanse familiefotograaf Kate Ford. Bij het museum is ook hun interviewboek verkrijgbaar.
Verder is tijdens Verwantschap werk te zien van sven signe den hartogh, Tja Ling Hu, Marwan Magroun en Michelle Piergoelam. En we starten met de serie Lokaal in 't Lokaal, waarbij we lokale kunstenaars expositieruimte bieden. Manju Sharma bijt het spits af.
Schaduwfamilie. De zoektocht van donorkinderen | foto: Kate Ford, 2021
Je bent van harte welkom op de opening op zaterdag 16 april tussen 16.00 en 18.00 uur.
Komende week vindt voor de 8e keer de Nationale Museumweek plaats. Het thema dit jaar is Open je wereld! Het werk dat MIJ koos voor de museumweek is van Isabel Ferrand, te zien in het IJsselsteinse gemeentehuis. En hoewel ons museum gesloten is vanwege de opbouw van de nieuwe tentoonstelling Verwantschap, hopen we natuurlijk dat de actie #museumvrij een groot succes wordt!
Waar doe jij inspiratie op? Stap uit je dagelijkse patroon. Verwonder je in het museum, samen of alleen. Open je wereld! is het thema tijdens de Nationale Museumweek, 4 t/m 10 april 2022. Museum IJsselstein is deze week helaas gesloten vanwege de opbouw van Verwantschap, maar gelukkig is het werk dat we als geen ander vinden passen bij dit thema wel te zien: in het gemeentehuis aan de Overtoom. Het gaat om het wandkleed Entre, dat kunstenaar Isabel Ferrand maakte met uitgeprocedeerde asielzoekers van het AZC te Soesterberg. Een werk vol 'welkom' en 'ontmoeting', dat je uitnodigt je te verplaatsen een ander.
Isabel Ferrand, Entre, 2017, seaofhope
Te zien in het gemeentehuis van IJsselstein, Overtoom 1
Speciaal voor Museum IJsselstein maakte kunstenaar Isabel Ferrand (1962) een nieuw werk, Entre (2017), geïnspireerd op haar eerdere wandkleed Zee (2012). Ferrand werkte hiervoor samen met uitgeprocedeerde vrouwen in het AZC in Soesterberg. Samen borduren ze op gekleurde banden woorden en uitdrukkingen van persoonlijke betekenis. Woorden als ‘welkom’ en ‘ontmoeting’. We lezen de diepste wensen en verlangens, allemaal in hun eigen moedertaal. Om het wandkleed ook aan IJsselstein te verbinden zijn de talen van de meer dan zeventig nationaliteiten die de stad rijk is in het kleed verwerkt.
Culturele identiteit en erfgoed vormen een rode draad door het oeuvre van Ferrand. Vaak bevat het werk van de Portugees-Nederlandse kunstenaar een biografisch element. Soms in de verwijzing naar een erfstuk of een herinnering, soms in de doorklank van het onbegrip over een politieke situatie of in een algemeen gevoel van vervreemding van haar omgeving. Haar identiteit bevindt zich tussen verschillende culturen in: Portugal, Angola en andere voorheen Portugese koloniën waar haar vader via het leger gestationeerd was, en Nederland. Het leverde haar een scherp oog op voor de parallellen tussen verschillende werelden.
Isabel Ferrand behaalde in 1999 haar bachelor aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. In 2015 een master aan het Sandberg Instituut in Amsterdam. Haar werk is getoond in diverse groeps- en solotentoonstellingen, waaronder: Alles aan Kant, Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam (2017); Nieuwsgierigheid, Oude Hortus, Universiteitsmuseum Utrecht (2016) en Ongekend Kant, Museum IJsselstein (2014).
Tekst: Ctrl Art Delete
Formele gegevens van het werk:
Kunstenaar: Isabel Ferrand
Titel werk: Entre
Jaar werk: 2017
Afmetingen: 270 x 200 cm (lengte x breedte)
Tijdens de Nationale Museumweek, van 4 t/m 10 april, bieden de ruim 450 musea in ons land je de kans te verwonderen. De museumvereniging maakt het werknemers extra makkelijk om vrij te vragen en onder werktijd het museum in te duiken. Vraag jij ook MuseumVrij?
Hoe was het om vijf eeuwen geleden te leven? Reis mee terug en ontdek het IJsselstein en Bologna van 1530! In de Kasteeltoren laat Fedor van Rossem je kennismaken met twee edellieden die een belangrijke rol speelden bij de komst van een nieuwe tijd - de Renaissance - naar Nederland.
Erfgoedkunstenaar Wim van Sijl dook de geschiedenis in en schreef zijn eigen kronieken bij de reis die Kasteelheren Floris en Maximiliaan van Egmond in 1530 maakten van IJsselstein naar Bologna. Hij zocht daarbij keramieke beelden van Henk van Rooij uit. Daarover lees je op deze pagina meer. Nu is zijn kijk op deze historie ook verfilmd en het driedelig resultaat is vanaf februari te zien, op groot formaat geprojecteerd op de oude kasteelmuren.
Vanaf de trappen en in de torenkamer wacht je een levendige ervaring, waarin Reageerman Fedor van Rossem je mee terug neemt naar 500 jaar geleden. Kasteelheer Floris van Egmond vertelt in geuren en kleuren over zijn reis naar Bologna, kleindochter Anna van Egmond - van Buren (Vrouwe van IJsselstein, later trouwde ze met Kasteelheer Willem van Oranje) nuanceert her en der vriendelijk zijn 'triomftocht'. Desalniettemin: de ontdekking van de renaissance in het mooie Bologna leidde ook in Nederland een nieuwe tijd in, met de prachtige Pasqualinitoren als topsouvenir.
In de Kasteeltoren te zien: Floris van Egmond en Anna van Egmond (de vertrouwde gezichten van acteurs Rinus en Marja). Reageerman Fedor van Rossum neemt je mee terug in de tijd.
De Kasteeltoren is in elk geval op woensdag, donderdag, vrijdag en zondag geopend voor publiek. Voor bezoek op zaterdag: informeer bij de balie in het museum.
Op woensdag 19 januari kun je door het hele land in theaters je haar laten knippen en sporten in musea. De cultuursector vraagt hiermee aandacht voor het feit dat het met de huidige coronamaatregelen scheef voelt dat commerciële doorstroomlocaties wel open mogen, terwijl instellingen die gericht zijn op de verbeelding hun deuren gesloten moeten houden.
Museum IJsselstein onderschrijft de actie natuurlijk van harte.
Vanmiddag, op woensdag 19 januari, kun je in musea door het hele land meedoen aan de Museum Gym. Ook MIJ doet mee! Tussen 13.00 en 14.00 uur kun je je (corona)zorgen even van je afzetten tijdens een yogasessie van Angelique Raia van Tanith Yoga. De les wordt speciaal aangepast naar de wensen van de groep; iedereen is welkom, van 0-100+ jaar!
Om zeker te zijn van een plek, stuur een mailtje naar amy.stenvert@museumijsselstein.nl. Vergeet je je handdoek en flesje water niet? Een yogamat meenemen is niet nodig, deze ligt al voor je klaar. Doe verder makkelijk zittende kleding aan, zodat je lekker kan bewegen. Meedoen is gratis, maar een donatie is fijn!
Corine Honders, sinds twee maanden directeur van MIJ, werd door Peter Bekkering geïnterviewd voor het AD. Het artikel dat op 22 december verscheen, is een mooie gelegenheid om Corine beter te leren kennen.
tekst: Peter Bekkering, foto: Willem Hoogteyling
Niet schuren, maar wel prikkelen. Corine Honders wil als nieuwe directeur van Museum IJsselstein haar eigen stempel gaan drukken, maar daarbij wel het goede behouden. ‘Ik kan me dan ook goed vinden in het motto van de afscheidstentoonstelling van mijn voorganger Bert Murk: Alles verandert, niets vergaat.
Dat Corine Honders ooit museumdirecteur zou worden, stond niet in de sterren geschreven. Ze groeide namelijk niet bepaald op met kunst en cultuur. Wel met auto’s. Haar vader had een in Utrecht bekende garage, Garage Honders, en was ook in andere opzichten een ‘automan’.
Hij bracht het over op zijn dochter Corine: ‘Ik heb benzine in mijn bloed.’ Ze ging zelfs met haar vader mee naar het circuit van Zandvoort, waar hij raceauto’s keurde. ‘Ik ben in die tijd – de jaren ‘70 van de vorige eeuw – in de paddocks geweest van alle grote coureurs uit die tijd, zoals Niki Lauda, James Hunt en Jacques Laffitte.’
Pas als jongvolwassene kwam ze voor het eerst echt in aanraking met kunst. Via haar toenmalige schoonfamilie en omdat ze bij een uitzendbureau ging werken, Elite, dat in de relationele sfeer veel met kunst deed. Honders ontwikkelde in die tijd een brede smaak en kan ook nu nog evenzeer van klassieke als van moderne kunst genieten. ‘In die zin ben ik een artistieke omnivoor.’
In 2007 kwam ze terecht bij Business Art Service, de grootste kunstverhuurder voor bedrijven en instellingen in Nederland en België. Daar sprak aanvankelijk vooral de afwisseling haar aan. ‘Soms stond ik ’s ochtends met laarzen aan in een weiland bij een atelier van een kunstenaar en zat ik ’s middags keurig bij een groot bedrijf om kunst te verhuren.’ Honders had inmiddels Loosdrecht, waar ze een groot deel van haar jeugd doorbracht, verruild voor Laren, waar ze aan de rand van een natuurreservaat woonde.
In 2020 besloot ze dat het tijd was om het roer om te gooien. Bij Business Art Service voelde ze zich niet langer op haar plek en ook op Laren was ze uitgekeken. Ze stopte daarom bij Business Art Service, verkocht haar huis en betrok een huis aan een hofje in de binnenstad van Haarlem. Daar voelt ze zich erg op haar plek: ‘Ik ben zo in de reuring van de stad, maar ook zo weer in de stilte van het hofje.’
Ze besloot op zoek te gaan naar werk met meer maatschappelijke relevantie. ‘Daarnaast wilde ik eigenlijk alleen maar gaan doen wat ik echt leuk vind.’
Ze geeft eerlijk toe dat toen ze reageerde op de functie van directeur van Museum IJsselstein ze nog nooit in IJsselstein was geweest. ‘Ik was echter aangenaam verrast en dacht meteen: wat een leuk stadje! Het is eigenlijk net ‘klein Haarlem’, met de IJssel in plaats van het Spaarne.’
Ze kijkt er naar uit om haar eigen stempel op het museum te gaan drukken en ziet ook voldoende uitdagingen. ‘Zo wil ik graag de jongeren meer bij het museum betrekken, bijvoorbeeld door te gaan werken met VR en zo de slag om IJsselstein uit te gaan beelden. Ook ‘t Straatje (de historische opstelling, red MIJ) in het museum kan wel een moderne make-over gebruiken. En ik wil nog meer gaan samenwerken met andere culturele instellingen.’
Wat ze zeker wil behouden is de bijzondere band die het museum altijd heeft gehad met alle vrijwilligers. ‘Ik ben er trots op dat Museum IJsselstein zo’n 80 vrijwilligers heeft, dat is echt uniek.’ Net als haar voorganger Bert Murk wil ze bovendien ook de dialoog met de maatschappij blijven aangaan. Maar wel op haar eigen manier. ‘Daar waar Bert meer was van het schuren, ben ik meer van het prikkelen.’
