De Kasteeltoren ervaren met je ogen dicht
Klankperformance Torenstemmen
Heb je je ogen wel eens gesloten, terwijl je in de Kasteeltoren stond? Zou je dan naar boven durven lopen, vertrouwend op je andere zintuigen? Kunstenaar Ienke Kastelein geeft - aansluitend op de tentoonstelling Vensters - een performance waarbij de klankbeleving van de toren centraal staat.
De klankperformance vindt doorlopend plaats vanaf 15.00 uur. Ienke Kastelein loopt met een klein gezelschap door de Kasteeltoren. Wat hoor jij als iedereen stil is? Wat gebeurt er met je, als iemand zijn stem laat klinken? Blijf je kijken, of doe je ook je ogen dicht? Doe je mee?
Voorafgaand aan deze klankperformance geeft Ienke aan maximaal 10 personen een workshop.
Introductie van Ienke Kastelein
Hoe ervaar je een ruimte, als je je ogen sluit? Een gebouw kun je aanraken: de grond aftasten met je voeten, de muren met je handen.
Met gesloten ogen komt er een ruimtelijk bewustzijn tevoorschijn dat sluimerend aanwezig is tot je iets hoort - zoals regen in een tuin, een klok in een kamer, voetstappen achter in de gang. Iedere ruimte heeft een klank die je met je stem kunt laten trillen als een snaar.
Zoekend en tastend naar de weerklank trilt de ruimte door je heen, afstand verdwijnt, er is een binnenin dat zich uitbreidt buiten je; even ontvouwt zich een eindeloosheid.
We gaan op zoek naar de klank van de kasteeltoren, we stemmen ons af op de ruimte, hoe wij in trilling komen, als vleermuizen de ruimte peilend, de toren als klankkast.
"In de toren peilen we met onze stemmen de ruimte, op zoek naar weerklank in wisselwerking met onszelf, door tegelijk te luisteren en onszelf te laten horen."
Waar: in de Kasteeltoren
Wie: voor iedereen
Kosten: gratis
Aanmelden: niet nodig
Eerdere verwante projecten:
- Uit de publicatie over de residency in de Stingerbol in Ede, op uitnodiging van Heidi Linck (2020)
“Ik loop tastend rond – voel me afwisselend opgesloten en geïntimideerd door de aanwezigheid van mensen buiten, die bij tijd en wijle een dreun uitdelen op de bol, die me tot in het diepst van mijn zenuwcentrum raakt.
Met mijn stem peil ik de ruimte. Als een snaar trilt mijn stem geraakt door iets wat ik in de bol bespeur, wat in het duits “ahnen” heet – aarzelend, zacht, een weeklagen. En er zijn plekken vooral in het midden van de bol met een fantastische klank, die dwars door alles heen trilt waardoor ik mijn lichaam niet kan onderscheiden van de ruimte waarin ik mij bevind.”
- Over het maken van een Geluidsafdruk, in het project INKEER van Henk Abma, in de kerk van Haringhuizen (2000)
“Het verhaal “Regen in de kamer” van K. Schippers beschrijft hoe een blind geworden man zijn omgeving ervaart. Zolang hij niets hoort lijkt zijn omgeving niet te bestaan. Hij vraagt zich af hoe zijn kamer zou klinken als het binnen zou regenen. Als fotografe ben ik me bewust van wat ik zie ten koste van wat ik hoor. Maar als ik eenmaal luister dan lijkt het kijken er niet meer toe te doen. Alsof het ene zintuig het andere verdringt. Hoe zou de kerk van Haringhuizen klinken, vroeg ik mij af?
Hoe kun je een binnenruimte geluid laten maken? Je kunt het niet laten regenen. Maar als ik rondloop hoor ik de vloer. En als iemand anders in zijn handen klapt hoor ik de afstand. Hoge hakken klinken anders dan sloffen. En hoe zou het klinken als er rijst op gestrooid wordt, als er biljartballen rollen, of knikkers? Ik wil een geluidsafdruk van de kerk maken en mensen het liefst met gesloten ogen of geblinddoekt héél geconcentreerd laten luisteren.”
