MIJ Academie: Wereldtentoonstellingen

De eerste officiële ging van start in 1851 in Londen, in een paleis van glas. Al snel werd het houden van een wereldtentoonstelling een prestige-moment voor menig land. Enerzijds werd het nieuwste van het nieuwste getoond; van BH en ijshoorntje tot hydraulische lift en opblaasbare huizen. Anderzijds was het ook een graadmeter voor hoe het stond met de beeldende kunst, toegepaste kunst en architectuur. Dikwijls ontstond er ook vanuit de kunsten en de architectuur een bijnaam voor de wereldtentoonstelling. Zo werd die van 1900 de ‘Art Nouveau tentoonstelling’ en die van 1925 de ‘Art Déco tentoonstelling’.

Tegelijkertijd werd juist tijdens de wereldtentoonstellingen de architectuur ingezet als middel om de nationale identiteit tot uitdrukking te brengen. Het was keer op keer een dialoog tussen nationaal erfgoed en nieuwe wegen voor de toekomst. Soms was dit een ware slangenkuil, ook vooraf al. Zo moest Kromhout voor ons land voor de Wereldtentoonstelling van 1910 in Brussel maar liefst drie keer terug naar de tekentafel. En waarom wilden zoveel staatshoofden eigenlijk niet bij de opening van de Eiffeltoren zijn met de Wereldtentoonstelling van 1889?

Dit drieluik wandelt langs diverse wereldtentoonstellingen en zet ze in hun context. Zo kunnen we optimaal begrijpen hoe dit fenomeen keer op keer gestalte kreeg van het glazen paleis in Londen tot en met het Hollandse recyclebare paviljoen in 2022 in Dubai.